Find Happiness: rozdział 18

-Harry-
Siedzieliśmy z chłopakami spokojnie w salonie, kiedy usłyszałem że ktoś wszedł do domu. Postanowiłem sprawdzić kto to jest. Wyszedłem z pokoju, u stanąłem na środku korytarza i zobaczyłem całujących się ze sobą Liama i Blankę. O co tu chodzi? Jeszcze wczoraj całowała się ze mną a dzisiaj robi to z moim przyjacielem. Wydawała mi się inna niż te wszystkie dziewczyny jakie spotkałem na swojej drodze, ale nie... ona jest dokładnie taka sama. Myślałem że coś do mnie czuje, przecież inaczej by mnie nie całowała. Serce mi zaraz pęknie. Co ja mam zrobić?
-Przepraszam nie chciałem wam przeszkodzić.- Tylko to udało mi się teraz powiedzieć.
-Blanka-
Harry wrócił do salonu, my podążaliśmy tuż za nim. Czemu ja to zrobiłam? Najpierw go pocałowałam a teraz on przeze mnie cierpi. Nie chce tego po sobie poznać, ale ja to widzę. Skrywa to pod maską. Zupełnie tak jak ja, kiedy byłam wściekła na wszystkich po tym co mi zrobili. Przywitaliśmy się ze wszystkimi. Usiedliśmy i wszyscy rozmawialiśmy na temat jakiegoś filmu. No może nie wszyscy. Harry nie odezwał się ani słowem. Siedział i przyglądał się nam. Po pewnym czasie jednak poszedł na górę. Rozumiem go... Ja pewnie też bym miała tego dosyć, gdybym widziała że chłopak, który całował mnie poprzedniego dnia dzisiaj całuje się z inną. Czemu ja jestem taka okrutna? Muszę z nim porozmawiać. Nie mogę tak tego zostawić.
-Ja zaraz wracam.- Powiedziałam do chłopaków.Już miałam iść, ale Liam złapał mnie za rękę.
-A gdzie idziesz?
-Zobaczyć czy wszystko gra u Harry'ego.
Puścił moją rękę a ja udałam się do pokoju Loczka. Pukałam do drzwi ale on nie otwierał. W końcu się poddałam i z sunęłam się po drzwiach. Schowałam twarz w dłoniach i zaczęłam płakać. Drzwi się otworzyły. Harry ukucnął przede mną.
-Ej czemu płaczesz?- Spytał i mnie przytulił.- Nie płacz. Dosyć się wypłakałaś przez Liama. Nie chcę abyś i przeze mnie płakała.Chodź.- Wziął mnie na ręce i zaniósł na swoje łóżko. Obtarł mi łzy i spojrzał w oczy. Dlaczego oni muszą być tak idealni. Niby już zdecydowałam, ale nie jestem pewna czy dobrze.
-Harry... Ja cię za to przepraszam. Nie powinnam tak robić. Przepraszam cie Harry.
-Harry-
Kiedy to mówiła miała łzy w oczach. Jednak się myliłem ona nie jest taka jak inne dziewczyny. Jest wyjątkowa. Nigdy dotąd nie spotkałem takiej dziewczyny. Jest taka śliczna. Zakochałem się w niej... zakochałem bez pamięci. To jest TA, z którą chcę spędzić resztę życia. Musze to zrobić bo nie wytrzymam. Zbliżyłem swoje usta do jej ust i pocałowałem ją. Ona odwzajemniła pocałunek. Znów mogłem poczuć to ciepło bijące od niej. Jednak moje szczęście nie trwało długo. Odsunęła się ode mnie i wyszła. Słyszałem tylko jak mówi chłopakom, że musi już iść a zaraz potem trzask drzwi. Zeszedłem na dół. Chłopaki patrzyli na mnie z pytającą miną. Usiedliśmy wszyscy w ciszy i przez chwilę myśleliśmy nad tym co się stało. To znaczy oni, bo ja dokładnie o tym wiedziałem. Musze za nią iść. Nie chce popełniać tego samego błędu co Liam. Szybko wyszedłem z domu i pobiegłem szukać Blanki, ale nie mogłem jej nigdzie znaleźć...

_________________________________________________

Hej! Mamy już rozdział 18. Jak się podoba? Bo mi jak zawsze nie do końca się podoba.

Dzisiaj pierwszy dzień w szkole. Jakoś to przeżyłam, na szczęście.

Wczoraj mój blog skończył 2 miesiące. Sto lat sto lat!

Dziękuje wam że ze mną jesteście już tyle czasu. 

Wracając do opowiadania kolejny rozdział w piątek. Takie ładne zakończenie tygodnia. 

Czekam na wasze komentarze.

Bay.<33333

P.S. 

Postaram się pod koniec tygodnia odwiedzić wasze blogi, bo już dawno tam nie zaglądałam. I za to was bardzo przepraszam.