In the shadow of love: rozdział 29

-Harry musimy porozmawiać.-Powiedziałam stanowczym głosem.
Loczek pokiwał głową i ruszył za mną na taras. Zaczęłam robić kółeczka, a on się tylko mi przyglądał.
-To o czym chciałaś porozmawiać?
-Harry zapomnijmy o naszym pocałunku.
-Ale o którym?- Spytał i podszedł bliżej mnie.- O tym pocałunku?- Złapał mnie w tali i pocałował.
Znowu poczułam te motylki w brzuchu. Jednak szybko się opamiętałam i odepchnęłam go od siebie.
-Przestań! Zapomnijmy o wszystkim! Widziałam cię z inną dziewczyną w parku! Jak ty tak możesz?! Ja nie chce grać w tą twoją głupią grę! Rozumiesz, nie chce!
Wykrzyczałam mu to w twarz i weszłam do środka, zostawiając go samego z tym co mu teraz powiedziałam. Udałam się do pokoju Louisa. Czułam się okropnie. Jak ja mogłam być taka głupia? Zapukałam do drzwi. Chwilę później się otworzyły, a w nich stał zdziwiony na mój widok Lou.
-Mogę wejść?- Spytałam.
-Jasne wejdź.
Usiadłam na jego łóżku i zaczęłam rozglądać się po jego pokoju. Ten pokój był zdecydowanie mniejszy niż Harry'ego. Znajdowało się tam tylko łóżko, jakaś nie za wielka szafa i biurko. Louis przysiadł się do mnie i tak przez kilka minut siedzieliśmy w ciszy, co jakiś czas spoglądając na siebie. Zdziwiło mnie, to że on potrafi być taki cichy. Zawsze kiedy tu przychodziłam z Blanką, to  on mówił najwięcej ze wszystkich. Cały czas się wygłupiał i śmiał się, a tu proszę, taki spokojny i cichy.
-Wycofałam się.- W końcu odezwałam się, aby przerwać tą ciszę.
-Z czego?
-Wycofałam się z gry, którą prowadził Harry. Jak ja mogłam być taka głupia? Jestem idiotkom.
-Ej! Nie mów mi tutaj takich rzeczy. Wcale nie jesteś idiotkom. Jesteś mądra, miła, zabawna i piękna.
Po takich słowach Louisa na mojej twarzy pojawił się uśmiech. On wie jak pocieszyć dziewczynę. Objął mnie ramieniem, złapał za podbródek i ciągnął dalej:
-Nie przejmuj się takim idiotom jakim jest Harry. Jeśli on nie umiał docenić tego jaką jesteś wspaniałą dziewczyną, to nie jest ciebie wart.
-Dzięki za te słowa Louis. Spróbuje się nie przejmować.- Uśmiechnęłam się do niego.
-Wyglądasz ślicznie, kiedy się uśmiechasz. Nie chcę widzieć twojej ponurej twarzy. Jesteś wspaniałą dziewczyną, a takie dziewczyny powinny być cały czas szczęśliwe. Faceci powinni cię nosić na rękach.
-Jesteś wspaniały.- Przytuliłam się do niego i mówiłam dalej.- Potrzebowałam tej rozmowy.
-Wiem o tym. W pewnym sensie ja też jej potrzebowałem. Miło mi się nawet z tobą rozmawia.
Wziął mnie na ręce i niósł na dół.
-Co ty wyprawiasz?
-Mówiłem ci, że faceci powinni cię nosić na rękach, a tak się składa, że jestem jednym z nich i teraz idziemy na spacer...

______________________________________________________________

Hej! I kolejny, już 29 rozdział jest. Jak wam się podoba?
Jak dla mnie jest w miarę, ale mógłby być lepszy. Założyłam już nowego bloga, mam nawet napisane dwa rozdziały, ale jeszcze ich nie dodam. Niedługo skończy się ta historia, a czy będzie szczęśliwe zakończenie zobaczymy. Dziękuje wam za wszystkie komentarze. Zachęcam do dalszego komentowania.

Bay...<33333

Prace możecie wysyłać jeszcze przez 6 dni, więc do roboty.:D