Rozdział 11:Pragnę tego co już przeminęło...

Obok niej stało pięciu chłopaków z One Direction. Mimo to podeszłam do niej i się z nią przywitałam. Było trzeba zobaczyć jaką miała minę kiedy mnie zobaczyła.

-Co ty zrobiłaś z włosami?-Zapytała z dziwnym wyrazem twarzy.

Nie odpowiedziałam jej na to pytanie, bo odpowiedź wydawała mi się oczywista.Podeszłam do chłopaków i się z nimi przywitałam:

-Hejka.Mam na imię Monika ale mówcie mi Monana.

-Hej.-powiedzieli chórem, po  czym zaczęli mi się przedstawiać. Chyba zapomnieli o tym że już kiedyś się spotkaliśmy.

Kiedy wszyscy już mi się przedstawili weszliśmy do środka i zajęliśmy jeden ze stolików. Ale ja nie zamierzałam siedzieć i nic nie robić. Dlatego kiedy podszedł do mnie jakiś chłopak i poprosił mnie do tańca bez namysłu się zgodziłam. Po chwili dołączyli do mnie pozostali. Świetnie się z nimi bawiłam. Tańczyliśmy, rozmawialiśmy, śmialiśmy się i piliśmy drinki. Zabawa była przednia.Co jakiś czas zerkałam na Nialla."Zapomniał o mnie. To pewne" mówiłam sobie w myślach. Około godziny 2 nad ranem byłam już trochę wcięta, więc zebraliśmy się i wyszliśmy z klubu. Chłopcy odwieźli mnie i Majkę do domu po czym pojechali do siebie. 
-Niall-
Jak ona się zmieniła. Gdzie jest ta sama Monika, którą polubiłem i w której się zakochałem. Zamiast niej jest teraz jakaś inna dziewczyna. Te myśli nie dawały mi spać. Spojrzałem na zegarek. Jest godzina 5:26 i wszyscy jeszcze śpią po wczorajszej imprezie.Ja jednak nie mogę. Nie mogę spać przez nią. Tyle razy próbowałem o niej zapomnieć.I kiedy w końcu mi się udało ona pojawia się. Znów moje myśli błądzą wokół jej osoby. Wstałem i poszedłem do kuchni. Wyjąłem z lodówki sok, nalałem do szklanki i wypiłem.Lecz nadal myślałem o niej. Nie wiedziałem co mam robić, dlatego ubrałem się i wyszedłem z domu. Ale gdzie mam iść?Jednak nogi same niosły mnie przed siebie.
-Monika "Monana"-
Następnego dnia obudziłam się ze strasznym bólem głowy. Przebrałam się w dres, zeszłam do kuchni i wzięłam jakieś tabletki na kaca. Założyłam buty i udałam się do parku pobiegać.Kiedy tak biegałam zaczęłam wracać do tego co działo się w moim życiu przed tym wyjazdem. Wróciły wspomnienia o Niallu. O tym o czym najbardziej w świecie chciałam zapomnieć. Znów czułam to ciepło kiedy byliśmy wtedy razem, kiedy był tamtego dnia ze mną. Chcę o tym zapomnieć, lecz moje serce jest innego zdania. Nagle po moim policzku spłynęła jedna łza, przepełniona tęsknotą za tym ciepłem, który kiedyś odczuwałam."Otrząśnij się kobieto.Musisz o tym zapomnieć. On zapomniał ty też spróbuj."pomyślałam i otarłam łzę. Biegłam dalej przez park kiedy zobaczyłam siedzącego na jednej  z ławek jakiegoś chłopaka. Wydawało mi się że jest jakiś smutny. Podbiegłam do niego i spytałam:
-Wszystko w porządku?
Chłopak odwrócił głowę w moją stronę i spojrzał mi prosto w oczy...

_________________________________

Czekam na wasze komentarze.;)